Ινομυώματα

Τα ινομυώματα είναι καλοήθεις συνήθως όγκοι της μήτρας, που παρατηρούνται στις γυναίκες όλων των ηλικιών. Αποτελούνται από το μυϊκό ιστό της μήτρας και η συχνότητα τους φτάνει και μέχρι μία στις τρείς γυναίκες. Ανταποκρίνονται στις φυσικές (ενδογενείς) ορμόνες του οργανισμού (οιστρογόνα) και για το λόγο αυτό έχουν την τάση να αυξάνουν σε μέγεθος κατά την αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας και να μικραίνουν συνήθως μετά την εμμηνόπαυση.

Το μέγεθός τους ποικίλει απο λίγα μόλις χιλιοστά, μέχρι πολλά εκατοστά. Χαρακτηριστικά, στο υπερηχογράφημα όπου συνήθως γίνεται και η διάγνωσή τους, μπορεί να μοιάζουν σε μέγεθος με μπαλάκι του πινγκ-πονγκ, με πορτοκάλι η ακόμα και να έχουν μέγεθος μεγαλύτερο της μπάλας του χάντμπολ, ζυγίζοντας μερικά κιλά. Yπάρχουν  τρία είδη ινομυωμάτων. Εκείνα που προβάλλουν μέσα στην κοιλότητα της μήτρας (υποβλεννογόνια),  εκείνα που βρίσκονται κατά κύριο λόγο στο τοίχωμα της μήτρας (ενδοτοιχωματικά) και αυτά που προβάλλουν κυρίως στην επιφάνεια αυτής (υπορογόνια).

Τα ινομυώματα που βρίσκονται στην κοιλότητα της μήτρας (υποβλεννογόνια) δημιουργούν έντονες ενοχλήσεις στην περίοδο με αύξηση της ποσότητας του αίματος, η οποία μπορεί να δημιουργήσει αναιμία (πτώση του αιματοκρίτη και αίσθημα αδυναμίας και ζάλης).

Συσχετίζονται επίσης με υπογονιμότητα και αποβολές κατά την κύηση και χρήζουν θεραπείας.

Τα ινομυώματα του τοιχώματος της μήτρας (ενδοτοιχωματικά) επίσης προκαλούν αύξηση της ποσότητας του αίματος κατά την περίοδο και αν είναι κάποιου ικανού μεγέθους προβλήματα γονιμότητας. Χρήζουν και αυτά θεραπείας για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.

Τα ινομυώματα της επιφάνειας της μήτρας (υπορογόνια) συνήθως δεν συνοδεύονται από συμπτώματα παρά μόνο εάν είναι μεγάλα σε μέγεθος και προκαλούν πιεστικά φαινόμενα λόγω της μάζας τους. Αυτά περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, την τάση για ούρηση επί πίεσης της ουροδόχου κύστης και το αίσθημα βάρους στην πύελο (χαμηλά στη κοιλιά) κυρίως κατά την ορθοστασία.

Τα ινομυώματα μπορεί να αποτελέσουν τυχαίο εύρημα σε μια γυναικολογική και υπερηχογραφική εξέταση ή να ωθήσουν τη γυναίκα να δεί το γυναικολόγο της επειδή έχει τις ενοχλήσεις που περιγράφησαν. Η θεραπεία τους μπορεί να είναι φαρμακευτική και χειρουργική.

Η φαρμακευτική αντιμετώπισή τους συνίσταται στη χρήση φαρμάκων που σταματούν την περίοδο και μειώνουν τα επίπεδα στο αίμα των γυναικείων ορμονών (οιστρογόνων). Έτσι με τον τρόπο αυτό επέρχεται σμίκρυνση των ινομυωμάτων κατά το διάστημα που χρησιμοποιούνται τα φάρμακα. Δυστυχώς όμως τα ινομυώματα αυξάνουν πάλι σε μέγεθος μετά το πέρας της θεραπείας, και η οποία δεν μπορεί να συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω των ανεπιθύμητων ενεργειών της οστεοπόρωσης και των εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων.

Έτσι, η χειρουργική αφαίρεση των ινομυωμάτων είναι η προτεινόμενη λύση για την αντιμετώπισή τους. Η κλασσική τους εξαίρεση με μεγάλη χειρουργική τομή στην κοιλιά έχει χρησιμοποιηθεί για πολλά χρόνια στην θεραπεία των ινομυωμάτων του τοιχώματος και της επιφάνειας της μήτρας, αλλά φέρει μειονεκτήματα. Έτσι οι νεότερες τεχνικές της λαπαροσκοπικής χειρουργικής, όπου η επέμβαση πλέον γίνεται με μικρές τομές στην κοιλιά μεγέθους μόλις μισό με ένα εκατοστό, σε 3 με 4 σημεία, έχουν αντικαταστήσει την κλασσική μεγάλη τομή. Τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής χειρουργικής περιλαμβάνουν:

1. Μικρότερη απώλεια αίματος κατά την επέμβαση.
2. Λιγότερος πόνος μετά το χειρουργείο και μικρότερη χρήση αναλγητικών.
3. Ταχύτερη έξοδος από το νοσοκομείο την ίδια ή την επόμενη του χειρουργείου ημέρα. Στο κλασσικό ανοικτό χειρουργείο μεγάλης τομής στην κοιλιά, η ασθενής εξέρχεται από το νοσοκομείο 3 με 5 ημέρες μετά την επέμβαση.
4. Ταχύτερη ανάρρωση και επιστροφή εντός λίγων ημερών σε όλες τις φυσιολογικές δραστηριότητες και την εργασία της ασθενούς, σε αντίθεση με τις εβδομάδες που χρειάζονται στο κλασσικό ανοικτό χειρουργείο μεγάλης τομής στην κοιλιά.
5. Λιγότερες συμφύσεις μετά την επέμβαση και πιθανώς καλύτερη γονιμότητα σε σύγκριση με το ανοικτό χειρουργείο.
6. Μικρές τομές ακόμα και για πολύ μεγάλα (10-15 εκατοστά) ινομυώματα. Στην κλασσική χειρουργική η τομή είναι συνήθως σε μέγεθος όσο και το ινομύωμα και μερικές φορές με κάθετη τομή επι της κοιλιάς.

Τα υποβλεννογόνια ινομυώματα (στην κοιλότητα της μήτρας) αφαιρούνται συνήθως χωρίς τομές διά του κόλπου, υστεροσκοπικά. Η μέθοδος είναι αποτελεσματική και η ασθενής δεν παραμένει συνήθως μέσα στο νοσοκομείο.

Τόσο η λαπαροσκοπική όσο και η υστεροσκοπική χειρουργική, λοιπόν, φέρουν σημαντικά πλεονεκτήματα για τις ασθενείς με ινομυώματα που χρήζουν θεραπείας και έχουν πλέον αντικαταστήσει την κλασσική χειρουργική προσέγγιση.