Ακράτεια ούρων

Η ακράτεια ούρων στη γυναίκα μπορεί να είναι συχνότερα από προσπάθεια, από έπειξη και από τον συνδυασμό αυτών.

Η ακράτεια από προσπάθεια εμφανίζεται σε γυναίκες που έχουν χαλαρό πυελικό έδαφος, και συχνότερα μετά από φυσιολογικό τοκετό. Ο μυς που κλείνει υπό συνθήκες πίεσης την ουρήθρα για να αποφύγει την ακούσια απώλεια ούρων υπολειτουργεί. Έτσι σε συνήθεις καταστάσεις όπως το περπάτημα, η άσκηση, ο βήχας, το γέλιο και άλλες, όπου η ενδοκοιλιακή πίεση αυξάνει, ο σφιγκτήρας μυς της ουρήθρας δεν μπορεί να τη διατηρήσει κλειστή. Η θεραπεία είναι η χειρουργική ανόρθωση της περιοχής του σφιγκτήρα, ή η χρήση πλέγματος κολπικά. Σε μερικές περιπτώσεις προτείνεται και η φαρμακευτική αντιμετώπιση της νόσου.

Η ακράτεια από επειδή οφείλεται σε υπερδραστηριότητα συνήθως της κύστης και αντιμετωπίζεται με φυσιοθεραπευτική διέγερση της κύστης και φαρμακευτική αγωγή.

Επειδή συχνά παρατηρείται μεικτή ακράτεια ούρων από το συνδυασμό των ανωτέρω, αλλά και για περαιτέρω διαγνωστικούς και θεραπευτικούς λόγους, συνήθως πρέπει να γίνεται ουροδυναμικός έλεγχος της κύστης σε γυναίκες που σκοπεύουν να επιλύσουν το πρόβλημα της ακράτειας ούρων χειρουργικά. Η διαδικασία αυτή είναι σύντομη και ανώδυνη.