Πλεονεκτήματα λαπαροσκόπησης
Η λαπαροσκοπική χειρουργική αποτελεί μια σύγχρονη ιατρική τεχνική, η οποία βρίσκει εφαρμογή σε πολλές χειρουργικές ειδικότητες τα τελευταία χρόνια. Σκοπός της είναι η επίτευξη του ιδίου ή και καλύτερου διαγνωστικού και θεραπευτικού αποτελέσματος με αυτό της κλασσικής ανοιχτής χειρουργικής, διά μέσω τομής στην κοιλιακή χώρα.
Η συμβατική ανοικτή μέθοδος χρησιμοποιεί τομές μήκους δέκα περίπου εκατοστών (10 εκ.) ή και μεγαλύτερες οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα στον χειρουργό να δει με τα γυμνά του μάτια τα εσωτερικά όργανα και να χρησιμοποιεί τα χέρια του για να πραγματοποιήσειτην χειρουργική θεραπεία που επιθυμεί, όπως για παράδειγμα την αφαίρεση της μήτρας, ινομυώματος και ενδομητρίωσης στον τομέα της γυναικολογίας. Οι τομές αυτές συγκλίνουν στο τέλος της επέμβασης, συνήθως με χειρουργικά ράμματα. Στην αντίθετη περίπτωση, στη λαπαροσκοπική χειρουργική δεν γίνονται τέτοιου είδους μεγάλες τομές παρά μόνο μικρές τομές συνήθως μισού με ενός εκατοστό (0,5- 1 εκ.). Διά μέσου αυτών πραγματοποιείται η επέμβαση με ειδικά χειρουργικά εργαλεία και η εικόνα προβάλλεται μέσω κάμερας σε οθόνες.
Τα προτερήματα αυτής της μεθόδου είναι η μεγεθυμένη υψηλής ευκρίνειας εικόνα, που δίνει τη δυνατότητα στον χειρουργό να κάνει τη διάγνωση παθήσεων με ακρίβεια και να τις θεραπεύσει καλύτερα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι η περίπτωση της ενδομητρίωσης.
Η ενδομητρίωση αποτελεί συχνή σχετικά πάθηση του γυναικείου πληθυσμού, όπου περίπου μια στις επτά (1:7) γυναίκες αναπτύσσουν μικρές ή μεγάλες εναποθέσεις ενδομητρικού ιστού (του ιστού δηλαδή που αποπίπτει από τη μήτρα κάθε μήνα για να εμφανιστεί η περίοδος στον κόλπο) στα εσωτερικά όργανα της κοιλιακής τους χώρας.
Το αποτέλεσμα είναι ο πόνος κατά την περίοδο, τη σεξουαλική επαφή, ο πόνος στη μέση και μερικές φορές η υπογονιμότητα. Με τη λαπαροσκοπική προσέγγιση η διάγνωση και η θεραπεία γίνονται με μεγαλύτερη επιτυχία, ακόμα και σε μικρότερης έκτασης ενδομητρίωση, όπου με τα ανοιχτά χειρουργικά δε θα είχε η διάγνωση και συνεπώς η θεραπεία, με αποτέλεσμα οι νεαρές συνήθως αυτές κοπέλες να υποφέρουν για χρόνια και να έχουν προβλήματα γονιμότητας τα οποία θα μπορούσαν να έχουν λυθεί με τη λαπαροσκοπική αφαίρεση της νόσου.
Το λαπαροσκοπικό χειρουργείο είναι εξίσου ασφαλές και συνοδεύεται από λιγότερη απώλεια αίματος σε σύγκριση με το ανοιχτό. Λόγω των μικρών τομών στη κοιλιά, αποφεύγεται η εκτεταμένη τοπική αντίδραση των ιστών και συνεπώς δημιουργούνται λιγότερες μετεγχειρητικές συμφύσεις.
Έχουμε λοιπόν στα χέρια μας μια χειρουργική μέθοδο που τα τελευταία 25 χρόνια εξελίσσεται και πλέον παρέχει πολλά πλεονεκτήματα στις ασθενείς και η οποία έχει σαφώς ξεπεράσει τα κλασσικά χειρουργεία με μεγαλύτερες τομές.